1.    Rezerwa na niewykorzystane urlopy

Przyjmijmy, że na dzień bilansowy ilość dni niewykorzystanego urlopu pracowników w jednostce wyniosła łącznie 500 dni, przy czym 100 dni w przypadku pracowników administracyjnych oraz 400 dni dla pracowników produkcyjnych.

Na podstawie listy płac określono średnie wynagrodzenie brutto na podstawie ostatni kwartał roku obrotowego w wysokości 5.000 zł dla pracowników administracyjnych oraz  2.000 zł dla produkcyjnych. Średni udział kosztów ubezpieczenia emerytalno-rentowego wynosił 15% kosztów wynagrodzeń.

Przy założeniu, że średnio w miesiącu są 22 dni robocze rezerwa na niewykorzystane urlopy wyniesie 59.000 zł [(100 dni x 5.000 zł + 400 dni x 2.000 zł) / 22 dni robocze w miesiącu].

Trzeba dodatkowo pamiętać o 15% udziale ZUS w wynagrodzeniach, co daje nam dodatkowe 8.850 zł rezerwy.

Zatem łączna rezerwa powinna wynieść 67.850 zł.

2.    Rezerwa na świadczenia emerytalne

Przykładowy sposób wyliczenia tej rezerwy uzależnia jej wysokość od takich czynników, jak aktualny staż pracy, ogólna liczba lat do przepracowania (która uzależniona jest od dwóch zmiennych: wieku pracownika oraz wieku emerytalnego), zdyskontowanej podstawy wypłaty odprawy oraz prawdopodobieństwa pozostania w firmie pracownika do osiągnięcia wieku emerytalnego. Bardziej dokładne metody uzależniają wielkość rezerwy nie tylko od stażu pracy ogółem, ale również od ilości lat przepracowanych przez pracownika w danej firmie.

Zalecaną metodą szacowania rezerw na świadczenia emerytalne jest jednak wycena aktuarialna. Wycena rezerw na długoterminowe świadczenia pracownicze, w tym nagrody jubileuszowe, odprawy emerytalne i rentowe powinna zostać przeprowadzona zgodnie z metodologią aktuarialną, korzystając z pomocy aktuariusza, albowiem ustalenie kwot tych rezerw oparte jest na szeregu założeń, zarówno co do warunków makroekonomicznych, jak i założeń dotyczących rotacji pracowników, ryzyka śmierci i innych.

Sławomir Ekman
FY AUDIT/24iValue

Strona główna Wszystkie wpisy